کیست گانگلیون مچ دست

نویسنده: بدون دیدگاه اشتراک:

بازدیدها: 30756

کیست گانگلیون مچ دست

مقدمه :

كسيت گانكليون مج دست ، يك توده در ناحيه مچ دست است كه محتوي مايع تحت فشار ميباشد. بسياري بيماران با لمس آن، به اشتباه تصور مي كنند که این برجستگی، جنس  استخواني دارد .

ولي در واقع علت اين احساس، فشار زياد مايع دروني كسيت است . شايعترين محل آن در پشت مچ دست است که در خانمها بسيار شايع می باشد .

 

تصویر شماره یک : کیست گانگلیون مچ دست

 

دومين محل شايع :

دومين محل شايع آن در ناحيه كف ساعد نزديك به مچ می باشد .

 

تصویر شماره دو : کیست گانگلیون مچ دست

 

كسيت گانلگيون :

كسيت گانلگيون پشت مچ دست از درون مفصل مچ و معمولاً بين استخوانهاي ناوی و ماهکی منشاء مي گيرد. مايع دروني آن نيز همان مايع ژله اي است كه در مفصل، جهت تسهيل حركت، ضربه گيري و تغذيه غضروف ها توليد مي شود. چون بلافاصله در پشت مفصل مچ دست، تاندونهاي باز كننده انگشتان قرار دارند اين كسيت در اين محل متورم نمي شود بلكه پايه اي تشكيل مي دهد كه در روی سطح تاندونها متورم مي گردد.

 

تصویر شماره سه : کیست گانگلیون مچ دست

 

كسيت گانگليون در كف مچ و انتهاي ساعد معمولاً از غلاف تاندون خم كننده مچ منشاء مي گيرد.

 

علايم كسيت گانگليون :

علامت اصلي آن دیده شدن برجستگی کیست است. بايد گفت كه اين توده حالت بدخيمي ندارد و به حالت بدخيم نيز هرگز تبديل نخواهد شد. درصد كمتري از بيماران با درد مچ مراجعه مي نمايند.درد در مراحل اوليه كه هنوز كسيت بطور كامل داراي برآمدگي نشده است شايعتر ميباشد. درصد بسيار كمي از بيماران با علايم فشاري ناشي از توده كسيت مراجعه مي نمايند كه بيشتر در مورد كسيت گانگليون در كف ساعد و مچ است كه مي تواند عصب مديان را تحت فشار قرار دهد.

 

درمان كسيت گانگليون :

درمانهاي سنتي زيادي از قبيل بستن سكه يا كوبيدن كتاب يا جسم سخت به منظور پاره نمودن كسيت وجود دارد كه به هيچ عنوان توصیه نمي شوند. در مواردي كه درد و علايم فشاري وجود ندارند، استفاده از مچ بند آتل دار، تنها درمانی است که توصیه میشود. با استراحت مفصلي، ميزان توليدمايع مفصلي كاهش يافته و توده كوچك مي شود اما بعلت وجود منشاء ارتباط با درون فضاي مفصلي اين كسيت بصورت بالقوه باقي مي ماند و مجدداً با افزايش فشار و كار با مچ دست، متورم مي شود.

در موراد دردناك و يا داراي اثر فشاري به عناصر حياتي تنها درمان قابل پيشنهاد، عمل جراحي است كه به عقيد اينجانب جهت جلوگيري از عود بايستي حتماً زير بي هوشي عمومي و با برش نسبتاً بزرگ بطور كامل از داخل مفصل برداشته شود.

معمولاً پس از عمل جراحي، ۲-۱ هفته آتل بندي و سپس فيزيوتراپي تجويز مي گردد.

مطلب قبلی

نحوه مراقبت از زخم جراحی

مطلب بعدی

عوارض دیابت در اندام فوقانی

شما را به مطالعه سایر مقالات دعوت میکنیم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

5 × 4 =

18 + = 20